مقایسه حداکثر شدت آماس حاد ناحیه پری آپیکال متعاقب آماده سازی کانال عفونی شده دندان های گربه با چند تکنیک مختلف

هدف: هدف از این مطالعه تعیین حداکثر شدت آماس حاد ناحیه پری آپیکال، بدنبال آماده سازی کانال دندان از پیش عفونی شده کانین گربه با تکنیکهای آماده سازی دستی Step-Back (با فایل نوع K)، Crown-Down(با فایل Nitiflex) و سیستم چرخشی Profile استاندارد (با تکنیک Double-Z) بود.مواد و روشها: این مطالعه یک کارآزمایی بالینی (حیوانی) بود. جهت انجام این تحقیق، 30 گربه بالغ و سالم انتخاب شدند و پس از قطع تاج سه عدد از دندانهای کانین آنها و خارج ساختن پالپ و فراهم کردن مسیری از حفره دهان به بافت پری آپیکال (با استفاده از Over instrumentation کانال با فایلهای ریز)، 48 ساعت بعد بصورت تصادفی، 3 عدد از دندانهای نیش بدون تاج با یکی از سه روش Profile (با تکنیک Double Z)،Crown-Down با فایل Nitiflex و Step-Back با فایل K-type آماه سازی شدند و دندان چهارم بدون تغییر رها شد (بعنوان کنترل منفی). پس از اتمام آماده سازی کانالها، گربه ها بعد از گذشت 8، 24 و 48 ساعت، تحت عمل Vital perfusion قرار گرفتند. سپس دندانهای کانین و بافت اطراف آن همراه با مقداری استخوان از فک گربه ها جدا و جهت برش و رنگ آمیزی به لابراتور منتقل شده، سپس تحت بررسی هیستوپاتولوژیک با استفاده از میکروسکوپ قرار گرفتند. به این ترتیب 120 برش تهیه شد که این برشها 3 گروه 40 تایی، 8، 24 و 48 ساعت را تشکیل دادند. سپس نتایج توسط آزمون آماری Kruskal Wallis بررسی و تحلیل شدند.یافته ها: نتیجه در این تحقیق مشخص شد که بدنبال 48 ساعت ارتباط ناحیه پری آپیکال با حفره دهان و سپس آماده سازی کانال با روشهای Profile استاندارد،Crown-Down با فایل NiTiflex و Step-Back با فایل نوع K،48 ساعت بعد از آماده سازی، شاخصهای آماسی، کمترین مقدار آماس را نشان دادند که البته این اختلاف جز درمورد شاخص ادم (P<0.1)، در سایر موارد معنی دار نبود.نتیجه گیری: حداکثر میزان آماس حاد بدنبال قطع پالپ، 48 ساعت پس از این واقعه دیده می شود و بعد از آن، شدت آماس رو به کاهش میگذارد؛ بطوریکه در بازه زمانی 48 تا 96 ساعت، حداقل میزان آماس درساعت 96 دیده می شود.